بررسی تخصصی
بازی Assassin’s Creed Shadows جدیدترین ماجراجویی کمپانی یوبی سافت در دنیای پررمز و راز قاتلان حرفه‌ای است که این بار، میراث 18 ساله مجموعه را به سبک کینتسوگی (Kintsugi) ترمیم و آراسته کرده است. کینتسوگی، هنری قدیمی در ژاپن است که به مرمت ظروف شکسته با طلا یا نقره اشاره دارد و به جای پوشاندن ترک‌ها و کاستی‌ها، آن‌ها را به شکلی برجسته و زیبا به نمایش درمی‌آورند تا به بخشی از هویت آن شی‌ء تبدیل شوند. در بازی Assassin’s Creed Shadows، می‌توان دید که کمپانی یوبی سافت نیز دقیقا چنین رویکردی را در پیش گرفته. کاستی‌ها و نقطه‌ضعف‌های همیشگی سری، مثل نقشه‌های شلوغ از آیکون‌ها، ماموریت‌های تکراری یا سیستم پارکور نه چندان روان، هنوز حضور دارند، اما این‌بار، از طریق طراحی هنری یا ایجاد لحظاتی شگفت‌انگیز، بازی اهمیت و جذابیت ویژه‌ای را به همین نقص‌ها بخشیده است. این تغییر جهت، پس از سال‌ها تحولات و مخصوصا از زمان عرضه بازی Assassin’s Creed Origins مشهود است، اما بازی Assassin’s Creed Shadows اکنون با شیوه‌ای کاملا جسورانه آن را بسط داده و هویت تازه‌ای را آفریده.
اتفاقات این نسخه در دوره سنگوکو (Sengoku) ژاپن رخ می‌دهد؛ دوره‌ای پرآشوب و خونین که پادشاهی‌ها و دایمیوها (Daimyo) در سرتاسر سرزمین برای به دست گرفتن قدرت با یکدیگر درگیر بودند. در بطن این هرج و مرج تاریخی، بازیکنان با یکی از اصلی‌ترین شاخصه‌های سری بازی Assassin’s Creed، یعنی تابلوی پرزرق و برق اهداف و دشمنانی که باید نابود شوند، روبرو می‌شوند. شما در همان ابتدا با شبکه‌های مخوفی درگیر می‌شوید که هرکدام زیرمجموعه‌های متعددی دارند؛ سازمان‌هایی سری که با اهداف شومشان، در جای جای این ژاپن جنگ‌زده نفوذ کرده‌اند. این شکل جدید، که پس از دوره بازی Assassin’s Creed Origins باب شد، اینجا پا را فراتر می‌گذارد و تعداد ماموریت‌ها و اهداف فرعی را به قدری زیاد می‌کند که همیشه چیز تازه‌ای برای انجام دادن داشته باشید. به همین دلیل، حتی اگر قرار باشد که برای مدتی‌طولانی و سوار بر اسب، به آن سوی جهان بازی بروید، متوجه نخواهید شد چگونه زمان سپری می‌شود، زیرا در هر نقطه ممکن است که ردپایی از یک رونین (Ronin) بدنام یا گروهی از شینوبی‌های بی‌رحم را ببینید که با تعقیب و از بین بردنشان، نام آن‌ها را از لیست اهداف خط بزنید.
شاید روایت اصلی بازیکه قصه انتقام و از میان برداشتن 13 دشمن اصلی که ریشه بدبختی‌های شخصیت‌های اصلی ما هستند، در ابتدا ساده به نظر برسند. اما نکته مهم این است که بازی Assassin’s Creed Shadows در کنار این ماجرای محوری، ده‌ها ماموریت جانبی و وقایع اتفاقی را به صورت پیوسته پیش رویتان قرار داده. کشتن دشمنان یا ترور هدف‌ها در این بازی شاید چیزی باشد که از قدیم در سری می‌بینیم، اما چگونگی آن‌ها، شما را به یاد بهترین لحظات نسخه‌های قبلی سری می‌اندازد. همان دورانی که علی رغم ماموریت‌های تکراری «دنبال کردن افراد»، ناگهان با یک صحنه بی‌نظیر مواجه می‌شدید که شگفت‌زده‌تان می‌کرد. بازی Assassin’s Creed Shadows نیز به همین شکل، میراث سری را حفظ کرده.
تمرکز این نسخه بر نبردها و خونریزی را می‌توان از طراحی شخصیت‌های اصلی بازی، یعنی نائوئه (Naoe) و یاسوکه (Yasuke) متوجه شد. نائوئه شخصیتی چابک و ماهر در مخفی‌کاری است که می‌تواند با دقتی مثال‌زدنی، از خفا دشمنانش را با پرتاب کونای (یا دیگر سلاح‌های سبک) از پا دربیاورد. در مقابل، یاسوکه نقشی تنومند و سرسخت دارد که اگر ترجیح دهید مثل یک جنگاور خشمگین وارد میدان شوید و دشمنان را با ضربات سنگین کانابو (Kanabō) خرد کنید، بهترین انتخاب خواهد بود. گرچه سیستم مبارزات، شباهت‌هایی به نسخه‌های پس از بازی Assassin’s Creed Origins دارد و هنوز هم شاید در جزئیات فنی بی‌نقص نباشد، اما این آزادی انتخاب و طراحی سناریوهای مختلف برای نبرد باعث شده تا حس تکراری‌بودن کمتر به سراغتان بیاید.
برخی ایرادهای شناخته‌شده سری، مثل هوش مصنوعی نه چندان دقیق یا بعضی ایرادات تصادفی در برخورد شمشیرها با بدن‌ها، همچنان وجود دارد. اما بازی Assassin’s Creed Shadows بیش از آنکه بخواهد این نقص‌ها را پنهان کند، آن‌ها را در دل یک تجربه کلان‌تر جای می‌دهد. وقتی دشمنی قلدر را با یک حرکت ماهرانه از پای درمی‌آورید و ناگهان تکه‌هایی از لباس یا کلاه او در هوا پخش می‌شود، آن قدر حس توانمندی و هیجان دارید که شاید خطای کم‌رنگی در سیستم هوش مصنوعی چندان برایتان مهم نباشد. شکسته‌شدن یک بخش از گیم‌پلی گاهی منجر به نمایشی مضحک و خنده‌دار می‌شود و همان‌جا درمی‌یابید که این بازی بیشتر از آنکه در پی ارائه یک شبیه‌سازی بی‌نقص باشد، قصد دارد ترکیبی از لحظات جدی و بامزه را کنار هم بگذارد و نوعی سرگرمی چندوجهی را ارائه کند.
کار تیم هنری و کارگردانی سینماتیک‌ها در این نسخه ستودنی است؛ به ویژه اگر ترجیح دهید به‌جای زبان انگلیسی، بازی را در حالت Immersive Mode قرار دهید تا صداگذاری ژاپنی و پرتغالی را بشنوید. ترکیب زبان‌ها و لهجه‌های گوناگون با فضای قرن شانزدهم ژاپن بسیار سازگار است و گاه یادآور رمان‌ها و سریال‌های تاریخی نظیر شوگان (Shōgun) می‌شود. صداپیشه‌های ژاپنی، حس‌وحالی بسیار اصیل به اثر داده‌اند و در برخی صحنه‌ها ترکیب موسیقی راک روانگردان ژاپنی گروه TEKE TEKE با زبان و فرهنگ شرق آسیا، جلوه‌ای شبیه آثار کوئنتین تارانتینو (Quentin Tarantino) را خلق کرده است. آن حس تضاد میان سنت و مدرنیته، طنز و خشونت و جدیت و شوخی، همه‌جا در بازی Assassin’s Creed Shadows جریان دارد و همین ویژگی، سکانس‌های مهم داستانی را تاثیرگذارتر کرده.
جهان‌باز بازی نیز چشم‌نواز است و کمپانی یوبی سافت موفق شده چشم‌اندازهای متنوعی مانند قلعه‌های تسخیرناپذیر، روستاهای ساحلی و جنگل‌های آرام را ارائه دهد. برخلاف برخی نسخه‌های قدیمی که اشباع از ماموریت‌های یکنواخت بودند، حالا می‌توانید در این دنیای گسترده ماجراجویی کنید و به صورت مداوم فعالیت متفاوتی را بیابید. چه بخواهید در قامت یک شبح ماهر، از بام خانه‌ها بالا بروید و در تاریکی پیشروی کنید، چه بخواهید با همراهانتان مستقیم به دل دشمن بزنید و شمشیر به‌دست وارد کارزار شوید، ساختار مراحل به شکلی طراحی شده که جذاب باشد. گاهی حتی ایرادات کوچک در نمای نزدیک پارکور یا مشکلات تعقیب‌وگریزی نیز نمی‌تواند مانع لذت شما از کشف زوایای جدید نقشه یا نبرد با شخصیت‌های فرعی جذاب شود.
این نسخه، اگرچه انقلاب اساسی در فرمول سری بازی Assassin’s Creed به حساب می‌آید و آن را یک گام جلوتر از تجربه‌های قبلی نشان می‌دهد، اما همچنان ریشه‌های کهن مجموعه را حفظ کرده است. کسانی که از ابتدا با ماجراهای فرقه قاتلان همراه بوده‌اند، در بازی Assassin’s Creed Shadows ردپای ویژگی‌های کلاسیک را در ماموریت‌های تعقیب و مراقبت، مخفی‌کاری در جمعیت، صعودهای نفس‌گیر و استفاده هوشمندانه از ابزارهای خاص، خواهند دید. اما آنچه بازی Assassin’s Creed Shadows را متمایز می‌کند، پذیرش معایب ذاتی فرمول قدیمی و تبدیل آن‌ها به عناصر سرگرم کننده است. در واقع، بازی مانند سفالی است که بارها شکسته و دوباره با ذره‌های طلا وصله شده. در برخی مواقع به وضوح می‌توان ترک‌ها را دید، اما همان ترک‌ها زیبایی تازه‌ای به پیکره اثر داده‌اند.
بازی Assassin’s Creed Shadows به‌عنوان یک محصول، پکیجی است از سنت و نوآوری. تحرک در گیم‌پلی و روایت سینمایی به قدری منسجم است که حتی اگر دلتان هوای تجربه‌ای کاملا بی‌نقص نکند، باز هم با دیدن صحنه‌های مهیج و تست روش‌های مختلف برای ازمیان برداشتن دشمنان، سرگرم می‌شوید. این رویکرد بلندپروازانه و در عین حال صمیمی، دقیقا همان چیزی است که کمپانی یوبی سافت برای حفظ روح قدیمی سری و شکستن کلیشه‌های تکراری لازم داشت. بازی Assassin’s Creed Shadows با آغوش باز، نقص‌های سری را پذیرفته و سعی داشته تا شکاف‌هایش را با هنر طلایی کینتسوگی پر کند. در نتیجه، تجربه‌ای گرم و جذاب ارائه شده که یادآور می‌شود گاهی یک محصول، درست مثل ظروف ژاپنی، می‌تواند تاریخ و زخم‌هایش را دربر بگیرد و با نمایش آن‌ها، داستانی تازه بسازد.
