بررسی تخصصی

بازی Death Stranding با حضور اشخاصی همچون تروی بیکر، نورمن ریداس، مدس میکلسن، لئا سیدو (بازیگر برنده‌ی جایزه نخل طلای جشنواره کن)، امیلی اوبرایان، لیندزی وگنر، جسی کورتی، مارگارت کوالی (بازیگر جدیدترین فیلم ساخته‌شده توسط کوئنتین تارانتینو)، گیرمو دل تورو، نیکولاس ویندینگ رفن، جف کیلی، کونان اوبراین و تامی ارل جنکینز در گروه بازیگران عرضه می شود.

از لحاظ گرافیکی DS با استفاده از حداکثر انسان‌های واقعی برای طراحی کاراکترهای خود تبدیل به اتفاق جالبی در دنیای ویدیوگیم شده است. چرا که تمامی شخصیت‌های اصلی آن بر پایه‌ی اسکن کامل بازیگرهای حرفه‌ای و بعضا به‌شدت ستایش‌شده در سینما یا تلویزیون خلق شده‌اند و حاصل موشن‌کپچرینگ و صداگذاری خود آنان هستند. حتی بعضی از کاراکترهای دیگر هم با اسکن برخی افراد و صداگذاری و موشن‌کپچرینگ فردی متناسب با آن‌ها آفریده می‌شوند و البته که می‌شود در جهان اثر NPCهای بسیار زیادی با حضور افتخاری انسان‌هایی معروف از جهان موسیقی، بازی‌سازی، ادبیات و حتی هنر هفتم را پیدا کرد. همه‌ی این‌ها هم در خدمت نزدیک‌تر کردن هرچه بیشتر DS به همان تجربه‌ای درون بازی قرار گرفته‌اند که کوجیما می‌خواست. فردی که اعتقاد دارد ویدیوگیم و سینما تا چند سال بعد از برخی جهات پیوندی بسیار عمیق‌تر با یکدیگر پیدا می‌کنند.

کی از نکات مهم درباره‌ی گیم‌پلی بازی آن است که وقتی شما قدم به منطقه‌ای با پایگاه‌های وصل‌نشده به شبکه‌ی کایرال می‌گذارید، دیگر نه نقشه را می‌بینید و نه توانایی ارتباط گرفتن غیرمستقیم با دیگر بازیکنان حاضر درون جهان بازی را دارید. جالب‌تر اینکه در حالت گفته‌شده حتی وسایل و نشانه‌های ساخته‌شده توسط دیگران هم برای شما به نمایش درنمی‌آیند و پرینترهای سه‌بعدی کایرال هم در محل‌های استراحت، اسلحه یا لوازم مورد نیازتان را تحویل‌تان نمی‌دهند. اما سازندگان می‌گویند با اینکه هدف اصلی سم متصل کردن دوباره‌ی این جهان است و برقراری اتصال‌ها احساسی خوب و امکاناتی بیشتر را به گیمر می‌دهد، بازیکن‌ها باید خودشان DS را تمام کنند تا بفهمند که می‌خواهند نظری مثبت یا منفی درباره‌ی اتصال به شبکه‌ی کایرال داشته باشند. چون به ادعای آن‌ها در این بازی هر برنامه‌ریزی کاربر همان‌قدر که می‌تواند به نفع او باشد، از برخی زوایای دیگر نیز کارش را سخت خواهد کرد.

Death Stranding به‌گفته‌ی خالق نخستین بازی پست‌مدرن تاریخ، در بعضی بخش‌ها به‌شدت احساس تنهایی در جهانی نابودشده را به گیمر می‌دهد. به همین خاطر هنگام تعامل با بازی روی کنترلر دکمه‌ای وجود دارد که سم با فشرده شدن آن توسط شما شروع به صدا زدن دیگران می‌کند. در اکثر اوقات این داد و بیدادها نتیجه‌ای برای او ندارند و تنها گاهی اوقات و مثلا همزمان با تجربه‌ی یک مینی‌باس فایت توسط گیمر، می‌توانند منجر به شنیده شدن صدای او توسط بازیکنانی خواهد شد که در جهان خودشان درون نقطه‌ای نزدیک به محل حضور وی هستند. در این شرایط گیمرهای گفته‌شده می‌توانند سراغ اهدای منابعی همچون مهمات به فرد صدازننده بروند و این‌گونه لایک‌هایی را دریافت کنند که بعدا موقع استفاده از یک وسیله‌ی ساخته‌شده توسط بازیکنی دیگر به کارشان می‌آید.

باس‌فایت‌های Death Stranding در همه‌ی لحظات اجباری و غیر قابل اجتناب نیستند. به بیان بهتر گاهی این مسیر انتخاب‌شده توسط بازیکن، زمان عبور او از یک منطقه‌ی خاص و تسلط وی روی گیم‌پلی بازی است که می‌تواند منجر به مواجهه یا عدم مواجهه با برخی مینی‌باس‌فایت‌ها بشود. هرچند که بازیکنان گاهی هم می‌توانند عامدانه به مناطق پوشیده‌شده توسط مایع سیاه بروند، خود را گیر نوع خاصی از BTها بیاندازند و این‌گونه سر از مقابل یک مینی‌باس دربیاورند؛ به این هدف که با شکست دادن او محیط اطراف را آرام‌تر و امن‌تر از قبل کنند و دشواری چالش‌های خود در ادامه‌ی را کاهش دهند. البته که آن‌ها با استفاده از نقشه‌ی بازی که از چند نشانه‌گذاری همزمان برای تعیین دقیق راه پیش از حرکت پشتیبانی می‌کند، می‌توانند از سخت‌ترین جاده‌ها بروند و این‌چنین احتمال مواجهه‌ی کلی با هر نوع از BTها را با پذیرش چالش‌هایی متفاوت برای خود به حداقل برسانند.

درون پلی استیشن 4 پرو، یک سی پی یو AMD Jaguar با سرعت کلاک بالاتر نسبت به پلی استیشن 4 معمولی قرار گرفته و قدرت جی پی یو پولاریس نیز تا 4.2 ترافلاپس افزایش پیدا کرده. نسبت به 1.84 ترافلاپس پلی استیشن 4 معمولی، این رقم پیشرفتی اساسی محسوب می شود.

اصلی ترین دلیلی که سونی دست به عرضه نسخه Pro کنسول PS4 زد پشتیبانی از قابلیت 4K بود که در نسخه های معمولی PS4 تنها تا کیفیت 1080 پشتیبانی می شد . گزارشاتی که اخیرا سونی منتشر کرده است مبنی بر این است که بسیاری از بازی ها در اینده برای این کنسول با کیفیت 4K عرضه خواهند شد که خبری بسیار خوب برای دارندگان این نوع تلویزیون ها خواهد بود .

شاید اصلی ترین تفاوتی که هر کاربری در نگاه اول متوجه آن شود سه طبقه شدن کنسول PS4 Pro است که همان طور که می دانید نسخه معمولی پی اس 4 دارای دو لایه است البته این تفاوت طبیعتا منجر به تغییر ابعاد کنسول نیز شده است به طوری که کنسول پس اس 4 معمولی دارای ابعاد 275.1 x 305.1 x 53.1mm است در حالی که PS4 Pro ابعاد 295 x 327 x 55mm را شامل می شود که کمی بزرگتر از نسخه معمولی آن است و وزن آن حدودا 500 گرم بیشتر از نسخه معمولی پی اس 4 است

جایی که ما اصلی ترین تفاوت ها را در نسخه Pro پی اس 4 مشاهده می کنیم بخش سخت افزار داخلی آن است . هر دو کنسول در CPU خود از AMD Jaguar x86-64 هشت هسته ای بهره می برند که البته سی پی یو Pro عملکرد قدرتمند تری نسبت به نسخه معمولی دارد

شاید تفاوت CPU چندان محسوس به نظر نرسد اما وقتی وارد GPU یا همان عملکرد گرافیکی دستگاه می شویم تفاوت ها را احساس می کنیم جایی که کنسول Pro از قدرت پردازشی 4.2 ترافلاپس استفاده می کند در حالی که در نسخه های معمولی PS4 از قدرت پردازشی 1.84 ترافلاپسی استفاده شده است .

تفاوت بعدی بین دو کنسول این است که بر خلاف PS4 های معمولی که نسخه هایی از هارد 500 گیگابایتی نیز از آن در بازار وجود دارد اما PS4 Pro تنها در نسخه یک ترابایتی عرضه خواهد شد و نسخه 500 گیگابایتی نخواهد داشت .

پورت های ارتباطی

در پورت های ارتباطی PS4 Pro دارای یک پورت USB 3.0 بیشتر نسبت به نسخه معمولی PS4 است که بسیاری از کاربران را به این فکر فرو برده است که این پورت USB برای چه قرار داده شده است . البته هنوز هیچ چیز در مورد این پورت گفته نشده است اما با توجه به عرضه VR احتمال این موضوع به نظر می رسد که این پورت برای واقعیت مجازی سونی به کار رود .

در نهایت هم تفاوت دیگری که در پورت های این کنسول وجود دارد در پورت HDMI آن است جایی که کنسول PS4 Pro از یک پورت HDMI 2.0 استفاده می کند و پی اس 4 معمولی از HDMI 1.4 بهره می برد .