بازی Blair Witch برای PS4

معرفی

عنوان محصول : بازی Blair Witch 

پلتفرم اجرایی :  PS4

سبک : ترسناک

ریجن 2

ناشر : LIONSGATE MUSIC

بررسی تخصصی

با‌وجود الهام گرفتن کلی بازی از سری فیلم‌های جادوگر بلیر، بازی بلیر ویچ داستان اورجینالی برای روایت کردن دارد. داستانی که در سال 1996 یعنی دو سال پس از اتفاقات فیلم اول مجموعه رخ می‌دهد و در آن، ما شاهد شخصیت الیس هستیم که همراه‌با سگش یعنی بولِت وارد جنگل مشهور بلیر ویچ می‌شوند تا به تیم جستجویی که به‌دنبال پیتر شنون، پسر کوچکی که اخیرا گم شده است می‌گردند ملحق شوند. بلیر ویچ شروع داستانی خیلی خوبی دارد. تماسی که الیس در همان ابتدای بازی با شخصیتی به اسم جِس می‌گیرد اطلاعات جالب و در عین حال مرموزی از الیس ارائه می‌دهد و پس از چند دقیقه صحبت‌های رد و بدل‌شده بین الیس و کلانتر هم سوالات بیش‌تری برای مخاطب ایجاد می‌کنند؛ سوالاتی مثل اینکه الیس با چه انگیزه‌ شخصی که سایر کاراکتر‌ها از آن صحبت می‌کنند به‌دنبال پیتر شنون می‌گردد؟ رابطه الیس و جس چه وضعیتی دارد؟ چرا کلانتر خیلی علاقه‌ای به حضور الیس در این جنگل و تیم جست‌وجو ندارد؟ و خیلی سوالات دیگر که دست به دست هم می‌دهند تا بازی، دقیقا همان شروعی را داشته باشد که می‌تواند برای یک اثر ترسناک مناسب باشد و در عین حال بتواند با برانگیختن کنجکاوی بازیکن وی را به تجربه بازی و تمام کردن آن تشویق کند. اما خب به مرور زمان، این شروع طوفانی کم کم جای خودش را به روایتی می‌دهد که دیگر نشانی از آن کیفیت بالای دقایق آغازین اثر ندارد. اگر در بلیر ویچ به‌دنبال جامپ اسکر‌های مختلف هستید یا انتظار دارید بازی مثل Outlast 2 ترسش را با مواردی مثل نمایش خون و خونریزی شدید یا موارد چندش‌آور ترکیب کند، خب ساخته بلوبر شاید آن چیزی نباشد که دنبالش می‌گردید. چرا که بلیر ویچ با وجود داشتن یک سری جامپ اسکر‌ نه‌چندان قوی و به‌تصویر کشیدن خشونت و خونریزی در چند صحنه، بیشتر سعی کرده روی ترس روانی تمرکز داشته باشد. قدم زدن در جنگل مرموز و معمولا تاریک بازی به خودی خود ترسناک است و به‌لطف اتمسفرسازی خوب سازندگان ازطریق ترکیب مناسب جلوه‌های بصری و مخصوصا استفاده از صداگذاری‌های عالی، آن فشار روانی ناشی از بودن در چنین محیطی به بازیکن منتقل می‌شود. اما اگر همین هم برای‌تان کافی نیست، باید بدانید که در جنگل مرموز بازی تهدید‌های مختلفی هم در کمین شما هستند؛ تهدید‌هایی که شاید نتوانند صحنه‌های اکشن خوبی رقم بزنند و در ادامه مفصل‌تر در مورد آن خواهیم گفت اما پرسه زدن آن‌ها و شنیدن صدای پای‌شان در جایی که به سختی چشم چند متر جلوتر از خودش را می‌بینید و تنها امید شما حالت دید در شب دوربین یا نور ضعیف چراغ‌قوه‌تان است، قطعا خواب ناآرامی را برای‌تان رقم خواهد زد! ولی خب اگر حتی همین هم برای ترساندن شما کافی نیست، باید به دقایق پرتنش و پراسترسی اشاره داشته باشیم که بازی براساس مشکلات روانی شخصیت اصلی‌اش یا فلش بک زدن به گذشته وی به‌تصویر می‌کشد و همین دقایق هم درواقع ترسناک‌ترین قسمت‌های بلیر ویچ هستند و گاهی آنقدر میزان تنش موجود در آن‌ها و فشار روانی که به بازیکن منتقل می‌کنند بالا می‌رود که به شخصه در بخش‌هایی از بازی فقط دوست داشتم سریع‌تر از محیطی که در آن گیر افتاده بودم خلاص شوم تا شاید برای دقایقی هم که شده بتوانم یک آرامش نسبی را در بازی تجربه کنم. این جنبه از ترس بلیر ویچ چیزی است که قبلا مشابهش را در دیگر بازی استودیو بلوبر یعنی Observer هم مشاهده کرده بودیم و خب این تصمیم درستی بوده که سازندگان سعی کرده‌اند چنین ترس روانی را در بازی جدید‌شان هم به‌تصویر بکشند و به جرات می‌توان گفت که تا حد زیادی هم در آن موفق بوده‌اند.