گیمپلی در بازیهای رزمی به دو دسته تقسیم میشود، بازیهایی با کنترل سادهتر و به اصطلاح برای گیمرهای نه چندان حرفهای (Casulal Gamers) و برخی دیگر مختص گیمرهای حرفهای بازیهای رزمی عرضه میشود که دسته دوم عمدتا ساخت کشورهای شرقی است. نمونه مطرحتر آنها در کشور خودمان به بازی Street Fighter برمیگردد اما بسیاری معتقدند که فرمول گیمپلی بازیهای ساخته شده توسط SNK از جمله همین سری KOF بسیار حرفهایتر و سریعتر است. بودجه محدود برخلاف گرافیک روی گیمپلی هیچ تاثیر منفی نداشته و نسخه چهاردهم بازی یکی از کاملترین گیمپلیهای این سری را در تاریخ خود داراست.
در هر نوبت میتوان سه نفر از بین 50 کاراکتر بازی را انتخاب کرد و با آنها مبارزات را شروع کرد و البته قابلیت تگ در این برخلاف عناوین دیگری مثل دراگون بال وجود ندارد و تا لحظه مرگ هر کاراکتر نمیتوان از شخصیتهای دیگر استفاده کرد و یا کمبوی ترکیبی با آنها ساخت اما در کمال تعجب این مورد با توجه به گیمپلی سریع بازی اصلا به چشم نمیآید! مبارزات سریعتر و هیجانیتر شدهاند و نواری موسوم به Max Mode در بازی مثل سریهای گذشته (سال 2002) قرار داده شده و نوار اعصاب خردکن overdrive نسخه سیزدهم به کلی کنار گذاشته شده است.
نوار جدید با اینکه کارکردی شبیه به نسخههای کلاسیک سری دارد اما دارای تفاوتهاییست که آن را جذابتر ساخته مثل سریعتر پر شدن و مدیریت درست آن با زدن ضربات و فنون هر مبارز. ضمنا بعد از چندین بار پر شدن به حدی رسیده که یک حرکت Super Special میتوان روی حریف پیاده کرد. این قابلیت برای اولین بار است که در سری Kof به چشم میخورد و برگرفته از بازیهای جدید رزمی است ولی وجه تمایز آن در پیچیدگی گیمپلی بازی نمایان میشود. البته کمبوهای سادهتری نیز در کنترل بازی به کار رفته که اصطلاحا سیستم Rush نام دارد: با فشار دادن دکمهی مربع و یا ضربدر به طور متوالی یک کمبوی معمولی روی حریف اجرا میشود که البته نسبت به حالت معمولی میزان ضربهی بسیار کمتری را وارد میکند اما از هیچی بهتر است!
اگر کسی روی دکمهها و گیمپلی بازی تسلط داشته باشد میتواند با شروع یک کمبو و در نهایت پایان آن، مبارزه را به پایان برساند و یک ضرب حریف را در طی یک فرایند صد حرکتی شکست دهد. برای تسلط داشتن به مبحث گیمپلی سازندگان دو راه در پیش گیمرها گذاشتهاند. یکی بخش کامل و موجه Training Mode که اصولی و گام به گام تمامی حرکات را میآموزد و دیگری ایجاد کردن همین بخش در محیط آنلاین که امر یادگیری را سریعتر و حرفهای تر کرده است.
بازی مانند دیگری عناوین رزمی شامل چندین بخش جانبی دیگر جز تمرین هم هست. حالت داستانی کات سینهای زیادی ندارد و داستان عموما به شکل نقاشیهای دوبعدی و رد و بدل شدن دیالوگ بین شخصیتها روایت میشود که با انتخاب هر تیم به صورت جدا گاهی شاهد کات سینهای کوتاه جدیدی در طول بازی خواهیم بود. Boss نهایی بازی در این بخش یک نبرد نفسگیر را به ارمغان میاورد که شکست دادنش با هر تیم چالشی برای گیمرهای حتی حرفهای ایجاد میکند. جدا از بخش داستانی KOF شامل بخشهای رایجی مثل Time Attack و Survival Mode نیز هست که هر دوی آنها با گذشت مدت زمان بازی شما سختتر و سختتر میشوند به طوری که بعد از مبارزه بیستم به بعد هوش مصنوعی بازی، نحوه مبارزه شما را تا حد زیادی شناسایی میکند و سعی میکند دمار از روزگار شما در بیاورد.
بخش صداگذاری و موسیقی در سری KOF همیشه قوی عمل کرده و حال و هیجان بازی را حفظ میکند. نسخه چهاردهم هم از این قاعده مستثنی نبوده و ساوندتراکهای بهیادماندنی از عناوین قبلی برای نسخه جدید بازسازی شدهاند که قطعا برای طرفداران خوشایند خواهد بود.
بازی King Of Fighter XIV سرآغاز جدیدی برای شروع آرک داستانی چهارم این سری به شمار میرود و موفقیت نسبی آن باعث شده که SNK به فکر بازسازی عناوین مشهور دیگری از ساختههای قبلی خود مثل Samurai Showdown بیفتد و احتمالا Capcom VS SNK 3را نیز در دستور کار هر دو کمپانی قرار دهد. به گرافیک بازی نگاه نکنید و اگر در بازیهای رزمی مهارت دارید و یا دوست دارید مهارت پیدا کنید، عناوین سادهتری مثل Dead Or Alive، تکن و مورتال کمبات را فراموش کرده و King Of Fighters را امتحان کنید، شاید شما پادشاه مبارزین بعدی در مسابقات باشید.