بررسی تخصصی
خانه‌ی لعنتی خانواده‌ی بیکر از بیرون یک کلبه‌ی کوچکِ معمولی به نظر می‌رسد، ولی وقتی داخلش می‌شوی به‌طور عجیبی بی‌انتها احساس می‌شود و رفته رفته به وسعت طول و عرض و ارتفاعش اضافه می‌شود. این خانه بهترین اتفاقی است که برای «رزیدنت اویل 7» افتاده است. حتما دلیلی دارد که بهترین داستان‌های ترسناک دنیا درون یک سازه‌ی محدود جریان دارند. از خانه‌ای که به تسخیر شیطان درمی‌آید گرفته تا هتلی که به جنون یک مرد می‌انجامد، فضاپیمایی متروکه در عمق کهکشان و قطاری در حال حرکت. حقیقت این است که فضای بسته به وحشت بیشتر می‌انجامد. همیشه فرار کردن از نیروی متخاصم در راهروی باریکی که دیوارهایش بر سرمان سنگینی می‌کنند تنش‌زاتر از قرار گرفتن در مقابل همان نیروی متخاصم در فضایی باز است. دو سه بازی اخیر «رزیدنت اویل» این اصل را فراموش کرده بودند. حتی در تنگ‌ترین محیط‌های بازی هم هنوز توانایی شیرجه زدن و جاخالی دادن داشتید. فضاهای بسته‌ی بازی‌های اول جای خودشان را به نبرد در شهرها و خیابان‌ها داده بودند.
اسلحه‌ها در رزیدنت اویل 7، قرار است خاطرات قدیمی این مجموعه را برای‌تان دوباره زنده کنند. یعنی باید از همین حالا این هشدار را به شما بدهیم که بهتر است به جای سلاح گرم، از چاقو یا تبر استفاده کنید؛ چون در بازی قحطی تیر است.
با این حال، مثل رزیدنت اویل‌های قدیمی، از سلاح‌های کمری گرفته تا شات‌گان و چاقوهای مختلف، در بازی پیدا می‌شوند و وسایل اصلی شما برای کشتن زامبی هستند.
به محض اینکه اسلحه گیر می‌آورید، بازی آن وحشت استخوان‌‌سوزش را از دست می‌دهد، اما این به این معنی نیست که از حس ناآرامی بازی‌کننده هم کاسته می‌شود. در عوض عنصر «بقا» معرفی می‌شود. نه تنها گلوله‌ها خیلی خیلی کمیاب هستند، بلکه برخی دشمنان با گلوله کشته نمی‌شوند. شما همیشه این توانایی را دارید که به آنها حمله کنید و آنها هم همیشه در مقابل گلوله‌های شما ضعیف شده و زمین می‌خورند و شاید خودشان را به مردن بزنند، اما خیلی زود تنها چیزی که ازشان باقی می‌ماند یک لکه خون است. پس همیشه بهتر است تا مجبور نشده‌اید از درگیری دوری کنید، منابع‌تان را هدر ندهید، خودتان را با شرایط وقف دهید و به قایم‌باشک‌بازی مرگبارتان ادامه بدهید.
بازی‌کننده‌ها بیشتر از هر چیزی، از کپکام می‌خواستند که رزیدنت اویل را به ریشه‌های ترسناک خود بازگرداند. کپکام هم بدون شک در اولین حرکت خود، به بازی‌های ترسناکی که اخیرا عرضه شده و گرفته‌اند نگاهی انداخته است. بازی‌هایی مثل «اسلندر» (Slender)، «فراموشی» (Amnesia) و از همه مهم‌تر PT، عناوین ترسناکی بوده‌اند که بدون مکانیک‌های پیچیده و عجیب و حتی داشتن داستان، کاری کرده‌اند بازی‌کننده‌ها از روی صندلی‌شان به عقب پرت شوند.
اول شخص شدن بازی خوشبختانه به این معنا نیست که با یک شوتر اول شخص طرفیم که در آن می‌توان دشمنان را از صد متری هدشات کرد. سیستم مبارزات به‌طور درستی خشک و کند است و قلق خودش را دارد. این یعنی هدف‌گیری دشمنانی که به سمت‌تان می‌خزند، خیلی رزیدنت ا‌ویلی است و مهم نیست چقدر در بازی‌های اول شخص شوتر حرفه‌ای هستید، همیشه احتمال به خطا رفتن گلوله‌هایتان وجود دارد و اول شخص بودن دوربین کاری می‌کند تا بعضی‌وقت‌ها متوجه‌ی دشمنانی که از پشت بهتان نزدیک می‌شوند نیز نشوید. این در حالی است که طراحی واقع‌گرایانه‌تر مبارزات در مقایسه با بازی‌های قبلی باعث شده سنگینی ضربات تبر که به روی گردن دشمنان پیاده می‌شوند یا لگد شات‌گان بهتر احساس شود.
رزیدنت اویل 7 در پایه، ساختاری شبیه به این بازی‌ها دارد. پس احتمالا لازم نیست به شما بگوییم که رزیدنت اویل 7، یک بازی با دوربین اول‌شخص است. تغییر زاویه‌ی دوربین در رزیدنت اویل 4، پیامدهای بسیار خوبی برای این مجموعه در پی داشت و نمی‌دانیم که آیا تغییر دوباره‌ی آن، قرار است چه بازخوردی از سوی بازی‌کننده‌ها بگیرد.
بازی به دو بخش بزرگ تقسیم شده است. بخش اول در خانه‌ی خانواده‌ی بیکر که در اغلب تریلرها دیده‌ایم جریان دارد و بخش دوم در مکان دیگری که آن را لو نمی‌دهم. بهترین لحظات و نقاط قوت «رزیدنت اویل 7» در کنار اعضای خانواده‌ی بیکر اتفاق می‌افتد. بله، بخش‌های زیادی از چهار قسمت اول مجموعه هم در خیابان‌ها جریان داشتند، اما خیابان‌ها و کوچه‌پس‌کوچه‌های بسیار باریکی که در کنار محدودیت دید و کنترل شخصیت اصلی، تک‌تک دشمنان را به یک چالش واقعی برای مبارزه تبدیل می‌کردند و حس قرار گرفتن در موقعیتی که راه فراری از آن نیست را به بازی‌کننده منتقل می‌کردند. «رزیدنت اویل 7» در زمینه‌ی لوکیشن غوغا می‌کند. اینجا با داستان بازمانده‌ای گرفتار در عمارتی بزرگ طرفیم، نه جنگیدن به عنوان یک سرباز کارکشته در کنار هم‌رزمانمان با تروریست‌های بیولوژیکی در کشورهای مختلف دنیا. اگر به من می‌گفتند کپکام جیمز وان، کارگردان فیلم‌های «احضار» (The Conjuring) و «اره» (Saw) را برای ساخت «رزیدنت اویل» جدید انتخاب کرده است، شوکه نمی‌شدم. «رزیدنت اویل 7» ترکیب موفقی از تعلیق‌های طولانی و موئثر «احضار»، خشونتِ وحشیانه‌ی «اره» و جنون ژاپنی و دیوانه‌وار «رزیدنت اویل» است که البته از دوز این آخری در این قسمت کاسته شده اما کماکان وجود دارد.
