بازی Sifu یک بازی اکشن Beat em Up با طراحی بصری منحصربفرد و مبارزات تن به تن مرگ‌بار و نفس‌گیر در یک محیط شهری امروزی است.
Sifu یک بازی بیتم آپ کامل برای عصر مدرنی است که در آن این زیر ژانر جذاب مرده. بازی Sifu با گرافیک چشم نواز، موسیقی‌های درگیر کننده، داستانی قابل قبول و از همه مهم‌تر مراحلی که صدها بار ارزش تکرار دارند، شما را مجذوب خود می‌کند و ساعت‌ها پای تجربه‌اش نگه‌تان می‌دارد. پیر شدن کاراکتر با هر بار مردن، ایده خالصی است که تیم Sloclap توانسته با استفاده درست از آن از Sifu یک بازی کامل و ارزشمند برای تجربه بیرون بکشد. بنابراین، برای افرادی که به بازی‌های اکشن رزمی علاقه دارند و از کمی چاشنی چالش هم استقبال می‌کنند، Sifu یک تجربه ایده‌آل خواهد بود.
داستان بازی Sifu درباره یک رزم‌جو جوان کونگ فو است که باید انتقام خانواده‌اش را از قاتلان آن‌ها بگیرد. او در این راه هیچ دوستی ندارد و تمام شهر دشمن او هستند. تنها سلاح او کونگ فو است و او باید با استادی در این رشته رزمی، انتقام خانواده‌اش را بگیرد.
شما در بازی Sifu کنترل یک مرد جوان را در دست دارید که تمام خانواده‌اش به قتل رسیده‌اند. او باید در کوچه پس کوچه‌های تاریک و ساختمان‌های عظیم با انواع دشمنان بجنگد تا قاتلان خانواده‌اش را پیدا کند. او تنها یک روز وقت دارد و زمان، بهایی است که برای هر اشتباه می‌پردازد.
کونگ فو راهی برای ارتباط بین مغز و بدن است. شما در بازی Sifu باید از هر اشتباه خود درس بگیرید، مهارت‌های جدید به دست آورید و با استفاده از قدرت درونی خود، تکنیک‌های پاک می کونگ فو را بیاموزید.
تمرین هیچگاه به پایان نمی‌رسد. در بازی Sifu شما باید یاد بگیرید که در جای مناسب قرار گیرید تا علاوه بر این که از محاصره شدن جلوگیری کنید، بتوانید از اشیا پیرامون خود به عنوان سلاح استفاده کنید. اشیا قابل پرتاب، اشیا بزرگ و حتی پنجره‌ها نیز به عنوان سلاح قابل استفاده هستند و می‌توانید با استفاده از آن‌ها دشمن را شکست دهید.
این روزها کم‌تر اثری در دنیای ویدیو گیم پیدا می‌شود که تکلیفش با خودش مشخص باشد. برای بعد از انتشار ویچر 3 و موفقیت بزرگی که سی‌دی پراجکت با انتشار آن کسب کرد، خیلی از بازی‌سازان نظرشان به سمت المان‌های نقش آفرینی جذب شد و سعی کردند از آن‌ها در بازی‌هایی که اصلا نیازی به چنین المان‌هایی نداشتند استفاده کنند.
از نظر من این مشکل بزرگ است و نه تنها نشان دهنده این است که تکلیف سازنده موقع طراحی مکانیک‌ها با خودش مشخص نبوده، بلکه باعث می‌شود عنصر نوآوری در بازی‌های روز کم کم از بین برود و با بازی‌های تکراری بسیاری در طول سال رو به رو باشیم.
با این حال، Sifu از آن دست بازی‌هایی است که کاملا تکلیفش با خودش مشخص است. سازنده می‌دانسته که دنبال چه چیزی است و آنقدر خوب تک تک ایده‌هایش را در قلب گیم‌پلی بازی پیاده کرده تا نتیجه تبدیل به اثری دلچسب برای مخاطب باشد.
Sifu در ظاهر یک بازی بیتم آپ ساده است؛ اثری در زیر ژٰانری منسوخ شده که سال‌هاست بازی‌سازان به دلیل ترس از عدم استقبال مخاطب سراغش نمی‌روند.
با این حال، استودیو Sloclap که در کارنامه‌اش بازی متوسط Absolver دیده می‌شد، با تزریق یک ایده جذاب به مکانیک‌های گیم‌پلی Sifu، کاری کرد که بازی از همان ابتدا برای مخاطب جذاب به نظر برسد.
به طور کلی، شما هر بار که در جریان نبردهای تن به تن Sifu بمیرید، پیرتر می‌شوید. پیرتر شدن شما در بازی اما به منزله این است که از نوار سلامتی‌تان کاسته ولی به قدرت ضربات شما افزوده می‌شود.
با این حال، مکانیک پیر شدن کاراکتر بازی، چیزی نیست که بخواهید آن را شوخی بگیرید. Sifu یک سیستم مرگ شمار دارد که در هر لحظه مشغول شمارش مرگ‌های پیاپی شماست. از آنجایی که بازی، به نسبت آثار دیگری که این روزها مشغول تجربه‌شان هستیم، از درجه سختی بالاتری برخوردار است، بعید نیست که شما در طول یک نبرد چندین بار بمیرید.
مبارزات بازی به معنی واقعی کلمه حس و حال بودن در لباس یک کنگفوکار حرفه‌ای را القا می‌کنند
بنابراین، بازی به جای اینکه شما را با هر بار مردن یک سال پیر کند، به تعداد مرگ‌های پشت سر همی که داشته‌اید به سن‌تان می‌افزاید. برای مثال، اگر در یک مبارزه 3 بار پشت سر هم بمیرید، بازی شما را 3 سال پیرتر می‌کند و این چرخه تا جایی که با الیت ماب‌های مراحل مبارزه نکنید و آن‌ها را شکست ندهید، ادامه پیدا می‌کند. با شکست دادن هر الیت ماب، یک واحد از عدد مرگ‌های شما کاسته می‌شود و می‌توانید از بالا رفتن سریع سن‌تان تا حدودی جلوگیری کنید. اما اگر جلوی این موضوع را نگیرید، در نهایت باید با رسیدن به دهه هفتم زندگی کاراکترتان، کاملا جان خود را از دست می‌دهید و مجبورید مرحله را از اول شروع کنید.
نکته بد ماجرا این جاست که شما بعد از مرگ کامل، تمام امتیازها و توانایی‌هایی که در درخت مهارت‌های بازی آزاد کرده‌اید را از دست می‌دهید و مجبورید از نو آن‌ها را دریافت کنید. بنابراین، بازی یک مجازات سنگین برایتان در نظر گرفته تا کمی برای حرفه‌ای شدن در جریان مبارزات بیشتر قلقلکتان دهد. موقعی که پای تجربه Sifu می‌نشینید ناخواسته مکانیک‌های بازی ترغیبتان می‌کنند که سن‌تان را پایین نگه دارید. طوری که حتی از یک جایی به بعد بازی برایتان حکم یک بازی روگ‌لایک را پیدا می‌کند و در وضعیتی قرارتان می‌دهد که بیشتر تلاش کنید و بازی را بدون مرگ و با پایین‌ترین سن به اتمام برسانید.
جالب اینکه خود بازی هم با روش‌های خودش از این تصمیمتان حمایت می‌کند. برای مثال، با تمام کردن هر مرحله، کلیدهایی به دست می‌آورید که در یک سری از شورتکات‌های همان مرحله یا مراحل قبل را به رویتان باز می‌کنند. بنابراین، بازی به شما این اجازه را می‌دهد که به مراحل قبل برگردید و با استفاده از این شورتکات‌ها مدت زمان به سرانجام رساندن آن‌ها را کوتاه‌تر کنید. ناگفته نماند که استفاده از شورتکات‌ها به معنی درگیری‌های کم‌تر با دشمنان سرسخت بازی نیز هست و خود همین موضوع می‌تواند به شما کمک کند که از پیر شدن کاراکترتان جلوگیری کنید.
محیط‌های بازی به قدری زیبا و متنوع هستند که دوست دارید در هر لحظه فوتو مود بازی را فعال کنید
جالب‌تر اینکه وقتی همه شورتکات‌ها را باز کنید و کمی هم در مبارزات بازی حرفه‌ای شوید، آن وقت است که می‌توانید حتی بازی را بدون حتی یک مرگ و در زیر 40 دقیقه به پایان برسانید؛ دقیقا مثل بازی‌های روگ‌لایک. خود بازی هم با آیتم‌های بسیاری که در جریان مراحل مخفی کرده و دو پایان بندی مختلفی که برای نمایش دارد، بیشتر وسوسه‌تان می‌کند که Sifu را برای چندین بار پشت سر هم تجربه کنید. ارزش تکرار بیش از حد بازی، یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی است که Sifu را از یک بازی معمولی به یک اثر جذاب و ارزشمند تبدیل کرده.
این قضیه این است که شما می‌توانید حتی در بدترین شرایط 5 ساعته Sifu را به صورت کامل به پایان برسانید. اما بازی با کاشتن ایده «سعی کن با سن کم‌تر بازی را تمام کنی» در ذهنتان کاری می‌کند که مثل من 15 ساعت پای بازی بنشینید و باز هم از رکوردی که از خود به جای گذاشته‌اید راضی نباشید. این دقیقا اعجاز بازی Sifu است؛ بازی کاری می‌کند که کنترل زمان از دستتان در برود و بعد از سال‌ها یادمان بیندازد که تجربه بازی‌های بیتم آپ چقدر جذاب بودند و چه حیف که این روزها جایشان خالی است.
حال به این تجربه جذاب، گرافیک هنری چشم نواز، موسیقی‌هایی درگیر کننده و داستان ساده‌ای همه المان‌های بازی را به شکلی قابل به هم گره می‌زند را هم در نظر بگیرید تا بفهمید Sifu چه تجربه کاملی است. تنها ایراد جدی بازی از نظر من، مربوط به دوربین آن می‌شود. دوربین بازی در برخی صحنه‌ها بیش از حد به کاراکتر تحت کنترل ما نزدیک است و زمانی که به دیوارها یا ستون‌ها نزدیک می‌شوید، دیگر نمی‌توانید مشت و لگدهایی که به سمتتان پرت می‌شود را با دقت درستی تشخیص دهید. به جز این من از هر لحظه تجربه بازی Sifu نهایت لذت را بردم و امیدوارم که شما هم پس از بازی کردن آن چنین حسی داشته باشید.
