بررسی تخصصی
شاید باورش سخت باشد که عنوانی 18 ساله را مجدد تجربه کنید و گرافیک آن که می‌تواند ترکیبی از جزئیات بصری، رنگ‌آمیزی، طراحی کاراکتر و دشمنان، فضاسازی محیطی و البته نورپردازی باشد به چشم کهنه نیاید. در نسخه‌ی ریمستر شده‌ی بازی بجز افزایش رزولوشن به فول اچ دی، ارتقای کنتراست و بهینه سازی نورپردازی و البته افزودن کنترلی ساده‌تر بجای استفاده از دکمه‌های جهتی برای حرکت، مدل سازی مجددی انجام نشده و هر آنچه که می‌بینیم، چیزی است که در اولین نسخه از بازی وجود داشته! گروهی که در سال 2001 نسخه‌ی اصلی بازی را خلق کردند، افرادی شایسته‌ی احترام هستند. آن‌ها هنری بخرج داده‌اند که بعد از 18 سال هنوز هم تازگی دارد. قطعا در زمان ساخت نسخه اصلی، محدودیت‌های کنسول مرجع، معضلاتی در ساخت بازی ایجاد و مشکلاتی را بوجود آورده بود. استفاده از افکت‌های از پیش رندر شده در بازی‌های آن زمان مرسوم بود و دیده شدن شکستگی‌های پیکسلی شکل در گوشه‌ها یا هماهنگ نبودن حرکات لب و دهان کاراکتر با جملاتی که ادا می‌شود، با وجودی که نقص به حساب می‌آمدند اما غیر عادی نبودند. اما اینکه در نسخه‌ی ریمستر شده‌ی بازی هم هیچ توجهی به این موارد نشود، شاید کمی عجیب باشد. حداقل این سوال مطرح می‌شود که اگر کار ریمستر کرن بازی تنها به معدود مواردی که صحبتشان شد خلاصه می‌شود، دلیل این همه تاخیر در عرضه چه می‌تواند باشد؟!
یکی دیگر از نقاط قوت اونیموشا وارلردز، موسیقی متن آن است. موسیقی متن بازی با وجود تنوع کم تِرک‌ها، بخوبی با ذات بازی عجین شده و در فراز و نشیب داستان کم نمی‌آورد. صداگذاری کاراکتر اصلی و شخصیت‌های جانبی قابل قبول است و افکت‌های صوتی بخوبی حس مبارزه، شکست، برخورد و حتی جنس اجسام را منتقل می‌کنند. چه در نسخه‌ی ریمستر شده و چه در نسخه‌ی اصلی، در هر دو حالت زبان ژاپنی و انگلیسی چه برای گفتار و چه برای نوشتار وجود دارد تا احترامی باشد به علاقه‌ی کاربرانی که یک بازی تاریخی ژاپنی را با زبان اصلیش می‌پسندند و الحق که کیفیت و واقعی‌گرایی دوبله‌ی ژاپنی نسبت به انگلیسی یک سر و گردن بالاتر و بهتر است. نکته‌ی جالب در رابطه با صداگذاری بازی این است که موسیقی متن بازی مجدد برای نسخه‌ی ریمستر شده تهیه و ضبط شده است! آهنگساز نسخه‌ی اولیه، در سال 2014 اعتراف کرد که موسیقی متن نسخه‌ی Ps2 توسط او نوشته نشده و از یک آهنگساز گم نام برای آهنگسازی بازی استفاده شده است! از این رو کپکام مجدد ترک‌های بازی را ضبط کرده تا علاوه بر کیفیت مناسب تر، حرف و حدیثی هم در رابطه با مجهول بودن آهنگساز نسخه‌ی اولیه، نسخه‌ی ریمستر را تهدید نکند. علاوه بر این، صدای ژاپنی شخصیت‌ها هم بار دیگر ضبط شده و از بعضی گویندگان نسخه‌ی اصلی از جمله تاکشی کانشیرو، صداپیشه‌ی شخصیت سامانوسکه در نسخه‌ی ریمستر شده استفاده شده است تا Onimusha Warlords Remastered بهترین تجربه‌ی این بازی باشد.
اونیموشا (1) علاوه بر ویژگی‌های مشترکی که به آن‌ها اشاره شد، خصوصیات انحصاری مختص به خود هم دارد. سلاح‌های متنوع که هر کدام سبک خاص مبارزه را طلب می‌کنند و طراحی جذاب آن‌ها که سبب می‌شود تا بازی‌باز به تجربه‌ی هر سه نوع آن‌ها علاقه نشان دهد، از جذابیت‌های بی چون و چرای بازی است. البته کمبود کومبوها پس از مدتی باعث تکراری شدن حرکات می‌شود و وابسته به تعدد نوع خاصی از دشمن، ممکن است استفاده از شمشیری که عملکرد بهتری در مقابله با آن نوع خاص دارد، در مقایسه با انواع دیگر سلاح بیشتر شود با این وجود باز هم حق انتخاب برای بازی‌باز در استفاده از نوع شمشیر مناسب، چیزی است که باعث تنوع در نوع ضربات و کومبوها شده و طعم تلخ تکرار را تلطیف می‌کند.
شاه شیاطینامکان ارتقای اسلحه‌ها توسط ارواح هیولاهای جذب شده در دستکش سامانوسکه، میل به درگیری و جذب هر چه بیشتر ارواح را افزایش می‌دهد و تنوع خوب هیولاها و طراحی استاندارد ضربات با همراهی قابلیت دفاع و جاخالی و حتی وارد کردن ضربات کریتیکال (Critical)، مهارت‌های گیمر را به چالش می‌کشند. علاوه بر شمشیر، وجود تیر و کمان با 2 نوع مختلف تیر و تفنگ فیتیله‌ای با تنوع 2 نوع گلوله‌ی مختلف، مجموعه‌ی سلاح‌های بازی را کامل‌تر می‌کند تا ترکیبی مناسب از ادواتی باشد که در گیمی به این سبک مورد نیاز است. حتی بازی با معرفی بخشی تحت عنوان دنیای تاریکی (Dark Realm)، گیمر را به مهارت اندوزی و تسلط بر سلاح‌های مختلف با هدف بدست آوردن جوایزی ویژه ترغیب می‌کند تا این ویژگی خوش ساخت، هر چه بیشتر مورد استفاده قرار بگیرد و از طرفی هم گیم‌پلی بازی با میل به تجربه و اتمام دنیای تاریکی بیشتر شود. مکانیزمی که بعد از گذشت این همه سال هنوز کهنه نشده، همانطور که گرافیک بازی هنوز هم برای علاقه‌مندان جذاب و دوست‌داشتنی است.
همانطور که اشاره شد، اونیموشا به وضوح از سری رزیدنت اویل تاثیر پذیرفته که این تاثیرپذیری را به فال نیک می‌گیریم. فضاسازی جذاب بازی، دهکده‌ی متروکه با قصری مخفوف با جزئیاتی بسیار عالی و معماهایی که چندان پیچیده نیستند، بهمراه درهایی که برای عبور به کلید احتیاج دارند و آیتم‌هایی که باید پیدا شوند، عناصر موفقی هستند که در سری رزیدنت اویل آزموده و امتحانشان را پس داده‌اند و حالا مجدد در اونیموشا به کار گرفته شده‌اند. عناصری که در کنار ویژگی‌های منحصر به فرد بازی، بخوبی از عهده‌ی مسئولیتشان برآمده‌اند.
علاوه بر موارد ذکر شده، اونیموشا مشخصه‌ی بارز دیگری را هم از سری رزیدنت اویل و بخصوص سه شماره‌ی نخست به ارث برده است؛ دوربین ثابت! ویژگی که شاید برای سری اقامتگاه شیطان ایده ال باشد اما در یک بازی سبک هک اند اسلش می‌تواند ایجاد مشکل کند. زاویه‌بندی نامناسب دوربین باعث می‌شود که هرگز ندانید در راهروی بعدی چه چیزی انتظارتان را می‌کشد. غافلگیری ناشی از حمله‌ی موجودی که از وجودش بی‌اطلاع هستید از یک سو و جایگیری نامناسب دوربین در بعضی درگیری‌ها که به وجود نقاط کور می‌انجامد از سوی دیگر باعث می‌شوند تا با وجود کار راه انداز بودن این سبک از دوربین ثابت، آن را گزینه‌ی ایده آلی برای این سبک از بازی ندانیم. قطعا محدودیت‌های سخت افزاری زمان عرضه نسخه اصلی، سازندگان را وادار به انتخاب این نوع دوربین کرده که نمی‌توان چندان به آن خرده گرفت اما یقین داریم که عرضه‌ی نسخه‌ای رسمی و بروز از این سری با دوربین ثابت از محالات ممکن است.
دیگر ویژگی مشترک بین سری رزیدنت اویل و اونیموشا وارلردز (اربابان جنگ)، مکانیزم حرکتی کاراکتر یا شخصیت اصلی بازی است. در اونیموشا وارلردز، کاراکتر با دکمه‌های جهتی به سمت راست و چپ می‌چرخد و با جهت بالا به سمت جلو و با جهت پایین به سمت عقب حرکت می‌کند. مکانیزمی که کسب مهارت در آن سخت و مانور دادن در میدان نبرد بر اساس آن دشوار است. در نسخه‌ی ریمستر شده، سازندگان به این مشکل اندیشیده و برای آن راه حلی ایجاد کرده اند که به کاربران اجازه می‌دهد تا در صورت مشکل داشتن با سیستم استاندارد، از آنالوگ برای حرکت دادن کاراکتر استفاده کنند. این قابلیت جدید باعث می‌شود تا دایره‌ی حرکت پروتاگونیست بازی گسترده‌تر و مانور در میدان نبرد ساده‌تر باشد.
«این مقاله با استفاده از نسخه‌ی ارسالی ناشر (کپکام) برای وبسات بازی‌مگ به منظور نقد و بررسی بازی به نگارش درآمده است»
